Gitarın Tarihi Gitarın Gerçek Tarihçesi: Gitar Ne Zaman İcat Edildi?

Bu yazımızda kısaca değil uzun uzun gitarın tarihi konusunu tartışacağız. İşte detaylı olarak gitarın tarihçesi:

Gitar, herkesin gerçekten bildiği gibi telli çalgıdır! Gitarın tarihi gitar çalmak isteyenler için öğrenilmesi gereken bir bilgidir. Çünkü gitarın uzun ve ilginç bir geçmişi vardır.

Altı tel, bir boyun, mandallı bir mesnet ve bir gövde. Elektro gitar, manyetiklerle donatılmıştır. Akustik gitarda önemli ölçüde daha büyüktür ve ortasında bir ses deliği vardır.

Ama aslında gitar ve nasıl yapıldığı hakkında daha fazla şey biliyor musunuz ? Gitarın tarihini ve onu çevreleyen tüm mitleri biliyor musunuz? Gitar nereden geliyor? Kaç yaşında? Ve son olarak, gitarı kim icat etti?

Bu yazıda sizi gitarın başlangıcından modern elektro gitarlara kadar bir zaman yolculuğuna çıkaracağız.

Gitarın Tarihi: Gitarın öncüleri

İlk bakışta gitar çok eski bir enstrümanla karıştırılabilir. Ahşaptan yapılmıştır ve birçok farklı müzik tarzına sahiptir; ayrıca farklı yörelerin halk müziğinde önemli bir yer tutmuştur.

Ancak görünüş aldatıcıdır. Bugün bildiğimiz şekliyle gitar nispeten genç bir enstrüman olsa da  ; çok uzun bir geçmişe sahiptir. Gitar sadece bir günde icat edilmedi. Eski yaylı çalgılar, yavaş yavaş günümüz gitarlarının şeklini alana kadar yüzyıllar boyunca geliştirildi .

Gitar tarihinde pek çok şey kesin olarak kanıtlanmamıştır. Uzmanlar hangi enstrümanın model olduğu konusunda hemfikir değiller. En eski, hala çok basit yaylı çalgılar tarih öncesi çağlarda bulunmaktadır. Her durumda, M.Ö. 14.000’den kalma mağara resimleri vardır. İnsanların bir iple asılmış bir yay ile müzik yaptığını gösteren çizimler bulundu.

Kesin olan şey, tüm eski uygarlıkların telli çalgıları biliyor olmasıdır . Şimdi hangilerinin orada olduğuna daha yakından bakalım.

Mısırlı müzisyen Har-Mose’un enstrümanı: dünyadaki ilk gitar mı?

Müzisyen Har-Mose’un tabutu, 3500 yıl önce hüküm süren Mısır Kraliçesi  Hatshepsut’un mezarında bulundu. Tabutun yanına öbür dünyaya yolculukta eşlik edecek olan enstrümanı koyuldu.

Har-Moses lavt , cilalı sedir ağacından yapılmış , deri ile kaplanmış bir gövdeden oluşuyordu . Sonra üç tel gerilmiş, bir kazma ile kaydedilmiştir.

Bu tür bir enstrüman o zamanlar Mısır’da çok popülerdi ve hızla Mezopotamya ve Avrupa’ya yayıldı . 20. yüzyılın en iyi gitaristlerinin gitarlarından hala çok uzak olsa da, çok iyi bir model olarak hizmet edebilirdi.

Gitarın tarihi: Oryantal ud, Jimi Hendrix’in gitarının atası mı?

İran ve Mezopotamya’daki telli çalgıların en eski kayıtları sadece biraz daha yenidir.

İran’dan Tar (yak. M.Ö 2000) dört dizeleri vardı ve vücudu kuru hayvan derisi ile kaplıydı. Tipik gitar tasarımına sahip benzer bir enstrüman da Anadolu’da (bugünün Türkiye’si) bulundu.

Rezonans gövdesini daha gürültülü hale getirmek için , insanlar vücudu farklı ahşap parçalarından birbirine yapıştırma fikrini ortaya attılar. Yaylı çalgı El Oud (dt. Tahta; tahta) böyle yaratıldı; bugün hala ud olarak biliyoruz.

Arap udu, Orta Çağ’da İspanya boyunca Avrupa’ya yayıldı.

Burada gitar çalmanın çeşitli mitleri hakkında daha fazla bilgi edinin …

Lir: gitarın adaşı mı?

Lavta Avrupa’da yayılmadan önce bile, başka bir telli çalgı eski Yunanistan’da çok popülerdi: lir; veya Yunanca kithara olarak.

Lir, iki kolun uzandığı bir rezonans gövdesinden oluşur. Bir kazma ile koparılan bu kollara paralel olarak beş ila on iki tel kenetlenir. İkinci el ile, perdeyi değiştirmek için dizelerin sesi kısılır veya kısaltılır.

Lir, haliyle selefi olarak kabul edilemese de, gitar kelimesinin Yunanca kithara’dan türediği kesindir .

Gitarın Tarihi: Michael Kasha’nın gitar tarihine bakış açısı

Amerikalı biyofizikçi Michael Kasha, bilimsel çalışmalarının yanı sıra gitar konusunda da tutkuluydu; tarihçesi ve yapımı ile çok ilgileniyordu. Enstrüman tanımı:

 “El ile veya perdeli uzun boyunlu mızrapla çalınan, düz ahşap ses tablası, gövdesi, başı ve üstü düz olan ve genellikle aynı zamanda eğimli kenarları olan bir müzik aleti . “

Lavta ve gitarın ortak ataları varsa, gitarın lavtadan inemeyeceği sonucuna varır . Ona göre, Yunanca Kithara kelimesi , yukarıda tarif edilen Târ’ın bir varyantı olan Farsça terim olan Chartar’dan ödünç alınmıştır .

Gördüğünüz gibi gitarın tarihini ayrıntılı olarak inceleyen, bilimsel olarak kanıtlanmış kaynaklara atıfta bulunan ve yine de çok farklı sonuçlara ulaşan pek çok insan var. Yani gitarın gerçek hikayesi muhtemelen sonsuza kadar bir gizem olarak kalacak .

Michael Kasha sadece gitarın tarihini araştırmak açısından ilginç bir kişilik değil. Ayrıca bilgilerini ve bulgularını, özellikle ses tahtasının titreşim davranışına ilişkin gözlemlerini uygulamaya koydu .

1970’lerden itibaren diğer akustik gitarlardan tasarımları ve dolayısıyla sesleri açısından büyük ölçüde farklılık gösteren konser gitarları geliştirdi . Diğer şeylerin yanı sıra, ses deliğini vücudun ortasından yanlara doğru hareket ettirdi ve ayrıca asimetrik olarak destekleri tasarladı.

Ancak bununla birlikte şimdi hikayenin en önemli bölümünü atlamış olduk. Şimdi modern gitarın yapımına geri dönelim.

Rönesans’tan moderne: gitarın yapımı ve gitarın tarihi

Orta Çağ kadar erken bir tarihte (MS 7. yüzyıldan itibaren) Moors, doğu udu El Oud’u İber Yarımadası’na getirdi. Enstrüman ortaçağ İspanya’sında büyük popülerliğe sahipti ve güncel yerel müziğin gereksinimlerine uyarlandı.

Guitarra terimi ilk kez 13. yüzyılda ortaya çıktı . İspanyolca ve Mağribi sesleri arasında bir ayrım yapılır:

• Guitarra latina: yuvarlak gövde, tepede eğimli; perdeli kısa boyun; dört tel
• Guitarra morisca: uzun, oval gövde; uzun boyun; üç dizi

Rönesans’ın başlamasıyla bir yandan müziğin kendisi değişirken, diğer yandan teknik ilerlemenin de enstrüman yapımında etkisi oldu.

Vihuela

Gitarra halkın bir enstrümanı olarak kabul edilirken, Vihuela (muhtemelen aynı zamanda yaratılmıştır) özellikle aristokrat mahkemelerinde popülerdi. Lavta ile karşılaştırıldığında, vihuela düz bir gövdeye sahiptir , ancak aynı tel tasarımına sahiptir.

Her ikisi de altı çift telle dizilmiştir, ancak farklı bir tasarıma sahiptir:

• Vihuela de Mano: belli vücut şekli; ortadaki yuvarlak ses deliği
• Vihuela de Arco: net girintilere sahip şekil-8 şekli; yanda iki kavisli, yarık benzeri ses deliği

Vihuela de Arco, kemanın doğrudan atası olarak görülebilirken , Vihuela de Mano gitarın gelişiminde bir adım olarak görülebilir , ancak bir öncül olarak kabul edilmez.

Bugün, kırılganlığından dolayı , 2’si Paris’te (Musée Jacquemart-André ve Müzik Müzesi) ve biri Ekvador’un başkenti Quito’da olmak üzere sadece 3 otantik vihuela de mano’nun kaldığına inanılıyor .

Barok ve klasik gitar

Barok müzik tarzının gelmesiyle, akor daha önemli hale geldi. Vihuela buna özellikle uygun değil ve giderek önemini yitirdi. Onun yerine beş çift telli gitar espanola , yani İspanyol gitarı geldi.

O zamanlar, teller günümüz gitarlarında olduğu gibi aynı aralıklara ayarlanmıştı, ancak en düşük bas telinin eksik olması dışında: dördüncü – dördüncü – üçüncü – dördüncü. Yine de, ruh hali tekdüze belirlenmemişti .

17. yüzyılda, keman yapımcısı Antonio Giacomo Stradivari sayesinde diğerlerinin yanı sıra altı ayrı tel standart haline geldi . Enstrümanlar için ne kadar çok parça oluşturulursa, onları geliştirmek için o kadar çok girişimde bulunulur. 18. yüzyılın ikinci yarısında, gitar yapımında çok sayıda yenilik çok kısa sürede gerçekleşti:

• Ayar mekanizmalarının geliştirilmesi
• yapıştırılmış klavye
• daha fazla perde (11-18 arası)
• fildişi veya kemikten ve daha sonra metalden yapılmış perdeler
• Daha iyi akustik için ses deliğinde daha az ayrıntılı süslemeler
• çeşitlendirilmiş bir destek

Bu değişikliklerle birlikte, klasik gitar öncekilerden daha yüksek sesle, daha kararlı ve daha temizdi. O andan itibaren bu, modern gitara doğru küçük ama önemli bir adımdı.

Bu arada, gitar çalmanın sağlığınız için iyi olduğunu biliyor muydunuz ?

Modern gitarın mucidi: Antonio de Torres

Daha fazla gelişme bizi 19. yüzyılın ortalarında İspanya’ya geri götürüyor. Usta marangoz ve enstrüman yapımcısı Antonio de Torres sayısız gitar yapımcısının çalışmalarını onları daha da mükemmelleştirmek amacıyla bir araya getirdi.

Vücudu büyüttü ama daha ince tahta kullandı. Bu, hacmini ve iddiasını önemli ölçüde artırmasını sağladı . Bu, Torres gitarına 65 cm’lik bir uzunluk verdi ve bugün 4/4 konser gitarı için hala standart budur.

Geniş, ince tavana rağmen dengeyi koruyabilmek için, iki ek destekle çeşitlendirilmiş desteği geliştirdi . Kullanılan ahşaplar ve ustaca işçiliği eğrilmeyi önler, ideal bir titreşim kabiliyetine sahiptir ve üzerinde oynamak keyiflidir.

Bununla, Torres gitar, mükemmelleştirilmiş hızla popüler olan gitar modeline ulaşmıştır.

Segovia, Augustine ve naylon ipler

En eski lavtalar için, bitki lifleri hızlı bir şekilde yırtıldığından ve özellikle yüksek ve güzel ses çıkarmadığından , Orta Çağ’dan Rönesans’a geçişte bağırsak telleri ile değiştirildi . Bununla birlikte, bunlar da özellikle yırtılmaya dirençli değildir ve aynı zamanda pahalı ve imalatı karmaşıktır.

Efsanevi klasik gitarist Andres Segovia’nın önerisi üzerine girişimci Albert Augustine , yeni ortaya çıkan naylon liflerden teller üretmek için bir süreç başlattı .

Bu gelişme de kısa sürede ve uzun vadede kendini korumayı başardı. Bu güne kadar, konser gitarları naylon tellerle asıldı , üç bas tel ek olarak çelik telle sarıldı

Gitarın Tarihi: Batı gitarından elektro gitarın ortaya çıkması

Ancak, naylon tellerin yumuşak sesi tüm gitar stilleri için uygun değildir . Country ve blues , 19. yüzyılda Amerika Birleşik Devletleri’nde gelişti . Bunun için yüksek sesli, delici ve sabit enstrümanlar avantajlıdır. Gitarın tarihi hakkında bilgi verirken elektro gitara değinmemek olmaz değil mi?

ABD’ye göç eden Alman gitar yapımcısı Christian Friedrich Martin , bu amaçla daha da büyük gövdeli (dretnot) gitarlar yaptı. Halen stabiliteyi garanti etmek için, X-şeklinde güçlü bir destek icat etti ( X-destek ).

Bunu yaparken, bugün batı gitarı olarak bilinen şeyi yarattı. Konser gitarının aksine kapalı bir mesnetli, daha dar bir klavye ve çelik tellerle asılmıştır .

Yeni ortaya çıkan müzik ve grup besteleri stilleri ile, yüzyılın başında daha da yüksek gitarlara olan ihtiyaç arttı. Bu noktadan itibaren birçok farklı enstrüman üreticisi ve sanatçı gitarın gelişimine katkıda bulundu:

• Orville Gibson: Viyolonselden esinlenildi ve masif ahşaptan kıvrımlı bir gövdeye ve F delikli kavisli bir üst kısma yapıldı.
• George Beauchamp ve John Dopeyra: sesi yerleşik hunilerle güçlendirilen sac metal gitarlar (rezonatör gitarlar olarak adlandırılır).
• Lyod Loar: önce elektrik takviyesi denendi; buna karşılık gelen bir sensör geliştirdi, ancak pratikte kendini kanıtlamadı.
• Adolph Rickenbacher ve George Beauchamp: 1932’de elektromanyetik pikap patentini aldı – devrim!

Dört yıl sonra, Gibson şirketi ilk elektrikle güçlendirilmiş gitarını piyasaya sundu: ES 150. Tavana yerleştirilmiş manyetikli bir caz gitarı. Rezonans odası sayesinde akustik olarak da çalınabilir.

Yeni manyetikler sayesinde, içi boş gövde artık kesinlikle gerekli değildi ve kolayca geri bildirime yol açabildiğinden, ilk denemelerin sağlam bir gövdeyle yapılması uzun sürmedi .

Bu devrim niteliğindeki icattan tam olarak kimin sorumlu olduğu oldukça tartışmalı. Her durumda, Les Paul olarak bilinen gitarist Lester William Polfuss’un prototipi Log, efsanedir .

Genel halk , Leo Fender 1950’de Fender Telecaster’ı piyasaya sürdüğünde ilk katı gövdeli elektro gitarını tanıdı . Birkaç yıl içinde, Fender ve Gibson, o zamandan beri çoğu elektro gitar için şablon görevi gören üç modeli piyasaya sundular:

• Fender Telecaster (1950) : hafif belli şekil, bir kesit, iki tek bobinli manyetik
• Fender Stratocaster (1954) : iki kesitli asimetrik şekil, üç tek sarmallı alıcı
• Gibson Les Paul (1952) : büyük, soğanlı vücut, bir kesit, iki mızrak

O zamandan beri, bazıları kendilerini de kurabilen diğer tasarımlarla tekrarlanan girişimler oldu, ancak gitarın çığır açan bir gelişimi olmadı.

Gitar çalarak nasıl para kazanılacağı hakkında daha fazla bilgi edinmek ister misiniz ?

Gitar, düşük seviyeli bir enstrüman mı?

Rönesans dönemindeki başlangıcında, gitar çoğunlukla sıradan insanlar tarafından çalındı. Lavta ve vihuela’ya kıyasla daha düşük bir enstrüman olarak kabul edildi .

En geç rock müziğinin sembolü olarak Olympus’a ulaştı. Büyük yıldızlar tarafından çalınan gitarlar hakkında genellikle mistik bir şey vardır ve bunlar müzayedelerde şaşırtıcı fiyatlara ulaşabilen popüler koleksiyonlardır:

• 455.550 $: Eric Clapton’un 23 ayar altınla kaplanmış Çamur Yaprağı Stratocaster.
• 570.000 $: Beatles’a ait bir Gibson SG .
• 623.500 $: Stevie Ray Vaughan’ın Çamurluk Stratocaster .
• 791.500 $: Bu sefer Eric Clapton imzalı bir akustik gitar ; 1939’dan bir CF Martin.
• 847.500 $: Eric Clapton üçüncü ve Gibson ES0335 TDC.
• 959.500 $: Blackie Fender Stratocaster’ı kim yaptı? Doğru, Eric Clapton.
• 1,2 milyon dolar: Bob Marley’in özel Washburn 22 Hawk .
• 2 milyon $: Belki de en ünlü gitar; Jimi Hendrix’in Woodstock’ta oynadığı Fender Stratocaster .
• 2.7 milyon dolar: Mick Jagger, Keith Richards, Eric Clapton, Paul McCartney ve Bryan Adams da dahil olmak üzere 19 ünlü sanatçı tarafından imzalanan beyaz bir Fender Stratocaster . Gelir, Güneydoğu Asya’daki tsunami kurbanlarına bağışlandı.
• 6.010.000 $: Kurt Cobain’den Martin D-18E, 20 Haziran 2020’de tüm rekorları kırdı . Alıcı, herkesin nadir bulunan parçadan bir şeyler alabilmesi için çeşitli müzeleri gezmelerini istiyor.

Gitar tarih yazmayı bırakmaz ve uzun zamandır soylu akrabaları olan udun üstesinden geldi!

Yüzyıllar boyunca, olduğu gibi olabilmek için heyecan verici bir gelişme yaşadı. Konser gitarı, batı gitarı ve elektro gitar gibi çeşitli formlar hala gitar yapımcısının yaratıcı ruhuna ve enstrümanın çeşitli kullanımlarına tanıklık ediyor.